In de tweede week van juni genoten 34 enthousiaste mannen (geen mountainbikende vrouwen helaas) van de allereerste TransTrentino!
Nou ja, een beetje masochist moest je wel zijn om er van te genieten. De klimmen waren vaak erg steil en de trails bezaaid met kleine, grote, losse en vastliggende stenen. Met een echte zwarte, bijna zwarte, donkerrode en sterke blauwe groep was het waarschijnlijk de sterkste groep, die ooit bij een Vasa-Trans aantrad.
Steile afgronden, adembenemende uitzichten
De eerste etappe ging meteen vanuit het diepe dal (200 m) naar de Monte Roen, bijna 2000 meter hoger. Deze markante berg troont bijna loodrecht, minstens 1000 meter boven het plateau van Kaltern. Dat betekende dat we na een zware klim heel lang over de trails langs de afgronden konden fietsen. Het was heerlijk weer, dus het panorama was overweldigend.
Stenige ondergrond
De paden in Trentino zijn bijna overal stenig. Soms zijn het grote stenen die vast liggen, zoals op deze foto, maar vaak zijn ze ook kleiner en liggen ze los. Er was dus veel technische vaardigheid gevraagd, maar als je die had was het ook veel genieten. En de groep kwam er bijna ongeschonden vanaf!
Tremalzo
De tweede en derde etappe gingen door relatief onbekend (MTB)gebied. We overnachten o.a. in Baselga di Pine, bekend van de ijsbaan. Na de prachtige etappe naar Levico kwamen de trails rond de forten van Folgaria en de Monte Maggio. In de vijfde etappe stonden de Zengheritrail, Dropofftrail, Navene- en Findit-trail op het programma. De koninginnerit over de ontelbare slingers van de Tremalzo werd tot de laatste etappe bewaard. Na die rit hoefden we pas om 19:30 in de bus, omdat de terugrit naar Leifers niet zo lang was. We konden dus heerlijk nagenieten aan het Gardameer! Met zo'n gezellige groep had dit avontuur nog wel wat langer mogen duren. Hoewel, de spieren konden na de steile klimmen en stuiterige afdalingen wel wat rust gebruiken........
Bekijk de diashow. Ondersteunt je Browser geen flash player? Bekijk dan de foto's op het Picasa webalbum.
